اگر به یک دلیل مربوط به اتومبیل نیاز دارید که برای مدت یک هفته به ژاپن بیایید ، سالن اتومبیل توکیو یکی از بهترین رویدادها برای برنامه ریزی یک سفر در اطراف است. نه تنها یکی از سرگرم کننده ترین نمایشگاه های اتومبیل در جهان است ، بلکه هوا در ژانویه نیز خیلی بد نیست. مطمئناً بهتر از تابستان های مرطوب و مرطوب ژاپن است. نکته جالب دیگر در مورد آخر هفته TAS همه رویدادها ، مهمانی ها و جلسات اتومبیل است که نمایانگر صحنه تنظیم کننده وحشی این کشور است.
امسال من به سه جلسه رفتم که در آخر هفته TAS برگزار شد و به راحتی هر یک در روزهای جداگانه برگزار شد. (این ژاپن است ، انتظار نوعی سازماندهی وجود دارد.)
برای شروع کار ، بلافاصله پس از پایان روز رسانه TAS ، مهمانی RWB New Year را جمعه شب برگزار کردم. شنبه شب به یک "ملاقات زیرزمینی" در پارکینگ ساختمان UDX در آکیهبارا رفتم و البته صبح روز یکشنبه ، در دایکوکو دیدار کردم. شما واقعاً به دلیلی برای بازدید از Daikoku در یکشنبه صبح احتیاج ندارید زیرا هرگز نخواهید فهمید چه چیزی نشان داده می شود ، اما به همین مناسبت اتفاق خوبی بود.
مهمانی سال نو RWB
تقریباً معمول است که جشن سال نو RWB در نزدیکی روز سال نو برگزار نشود ، اما دو هفته بعد در آخر هفته TAS برگزار می شود. من قبلاً چند بار به این دیدار رفته ام و صحنه پیرامون این پورشه های وحشی و قطبی قطب بزرگتر و محبوب تر می شود. سال گذشته حدود 18 اتومبیل و تعداد انگشت شماری خارجی بودند. در این سال بیش از 20 اتومبیل به راحتی وجود داشت و تعداد افراد خارجی بیشتر از افراد محلی بود.
اینطور نیست که RWB در مورد این ملاقات سکوت کند - آنها آن را در صفحه رسمی "اما رسمی" فیس بوک به دو زبان ژاپنی و انگلیسی تبلیغ می کنند. صرف نظر از این ، شاید مردم محلی در شب جمعه کارهای بهتری داشته باشند.
آنچه در این مورد غیرمعمول بود RWB معمولاً شب قبل از TAS برگزار می شد اما امسال در اولین شب TAS برگزار می شد.
نه اینکه برای حاضران تفاوتی ایجاد کند. ماشین ها حدود ساعت 7 عصر رسیدند. و مدام می آمدند تا اینکه در ساعت 9 شب شام خوردند. خوشبختانه رستوران در نزدیکی بود بنابراین آنها فقط اتومبیل های خود را در پارک ماشین کافه هارد راک در Roppongi رها کردند.
با داشتن همه این RWB ها در کنار هم ، دیدن تفاوت های مختلف هر ماشین خاص بیشتر به چشم می خورد. هزینه هر کیت تقریباً 25000 دلار است بدون احتساب نصب و تمام کارهای آماده سازی که توسط شما یا فروشگاه محلی انجام شده است. ناکای سان برای هر مشتری فقط یک اتومبیل می سازد که مطمئناً بر "مرموز بودن" خودروها می افزاید.
خانواده RWB یک خانواده رو به رشد است و دیدن همه افرادی که در آن زمان رانندگی می کردند بسیار جالب بود. مثلاً با اتومبیل های Liberty Walk ، "نوع" خاصی از افراد وجود ندارد. رانندگان پیر و جوان ، زن و مرد بودند. برخی با کاروان آمدند ، دیگران به صورت انفرادی وارد شدند. من تعجب نکردم که چه چیزی باعث شده آنها بخواهند RWB بگیرند ، چه آنها آن را در یک مجله ببینند ، چه در جاده ببینند یا با آن در یک بازی Need For Speed بازی کنند.
این مهمانی فقط مخصوص ماشین های RWB نبود. از دیگر مهمانان کلاسیک JDM مانند نیسان 180SX ، تویوتا لوین و یک سوبارو Impreza 22B دهان پر از آب بود که قطعاً برای من برجسته شخصی بود. یک لولا T70 نیز یک غافلگیری غیرمنتظره بود. حدود ساعت 11:30 شب رفتم. برای گرفتن آخرین قطار به خانه اما حدود دو سوم ماشینها هنوز در پارکینگ بودند که من آنجا را ترک کردم. ظاهراً بقیه حدود ساعت 1 باقیمانده اند. کاملاً یک شب راو بوده است. (من تمام هفته اینجا خواهم بود ، مردمی.)
جلسه زیرزمینی UDX Akihabara
این ملاقات در واقع یک "ملاقات زیرزمینی" نبود بلکه یک ملاقات بود که اتفاقاً واقعاً زیر زمین بود. اما این به نوعی زیرزمینی بود ، همانطور که من تا زمان وقوع آن چیزی نمی دانستم. اطلاعات از طریق دهان به دهان منتشر می شد اما ظاهراً این ملاقات در آخر هفته TAS هر ساله اتفاق می افتد.
این اولین باری بود که به یک ملاقات واقعی در پارکینگ UDX می رفتم ، من چند بار به این منظور سفر کرده ام که فقط برای بررسی آنچه در داخل بود ، اما هرگز برای دیدار نیستم. بیشتر اتومبیل ها در طبقه B2 جمع شده بودند ، هرچند که یک زن و شوهر نیز در B1 حضور داشتند. آنچه باعث شگفت انگیزتر شدن آن شد ، تابلوهای نوشته شده روی دیوار "بدون عکاسی" بود ، اما تا آنجا که می دیدم دیگران مشغول عکس گرفتن بودند و امنیت برای بیرون راندن کسی پایین نیامده بود. من به جای اجازه استغفار کنم ، من فهمیدم.
برای یک جلسه به اصطلاح "ملاقات زیرزمینی" بسیار متمدنانه بود ، چیزی شبیه به آن چیزی که سال گذشته در کالیفرنیا دیدم. این دیدار برای همه دوستداران JDM وجود دارد. ظاهراً کمی دیر به آنجا رسیدیم و بیشتر ماشین ها تا رسیدن ما به آنجا رفته بودند. با این اوصاف ، ماشین هایی که ماندند بسیار مناسب بودند. در اصل مانند پیوست TAS بود. بیشتر اتومبیل های ایستاده وجود داشت اما با داشتن Akihabara ، چند ماشین itasha برای تعادل خوب نیز وجود داشت.
برخلاف گردهمایی RWB ، بیشتر مردم محلی اینجا بودند و چند بازدید کننده از خارج از کشور داشتند. مخلوط خوبی از اتومبیل های RX-7s ، Integras ، GT-Rs و حتی Daihatsu Copens گرفته تا مرسدس 190E ، E30 BMW سری 3 و M3 های مدرن تر وجود دارد.
دیدن این نوع جلسات همیشه خوب است زیرا آخرین باری که جلسه ای در پارکینگ برگزار می شد خبر ساز بود. سال گذشته ملاقات سالانه سوپر استریت در اودایبا توسط پلیس به دلیل رفتاری که انتظار نداشتید در ژاپن مشاهده کنید تعطیل شد. دوچرخه هایی وجود داشت که چرخ های چرخ می زدند ، کاماروس فرسودگی شغلی داشتند و شکایات ناشی از سر و صدا از مردم محلی بود. شاید این توضیح دهنده رفتار آرام در این جلسه باشد.
صبح یکشنبه دایکوکو
برخلاف دو دیدار دیگر که می توانید با پای پیاده به آنجا برسید ، این جلسه به چند منبع دیگر نیاز دارد. راحت ترین راه برای رفتن به آنجا و من این را به همه کسانی که می پرسند می گویم اجاره ماشین است. با این وجود شما باید مجوز راننده بین المللی داشته باشید. با این حال ، چند مرد مشتاق از کانادا بودند که با قطار به یوکوهاما رفتند و سپس تاکسی گرفتند تا آنها را از یوکوهاما به دایکوکو برساند که هزینه آنها حدود 30 دلار بود. مشکل بازگشت تاکسی بود.
صرف نظر از اینکه چگونه به آنجا بروید ، Daikoku در یکشنبه صبح همیشه ارزش بازدید را دارد. من پیشنهاد می کنم حدود ساعت 9 صبح به آنجا بروید و فقط احساس سرما کنید و منتظر بمانید تا همه چیز ظاهر شود. آنطور که انتظار داشتم پر نشده بود ، بنابراین ما فقط در اجاره خود نشسته بودیم و منتظر ماندیم.
سپس دیدیم که یک شکل زرد روشن از سطح شیب دار ورودی پایین می آید. این Ferrari F50 زرد از Anija بود. اینکه پارک کند مهم است یا نه. اگر او فقط آمد و یک حلقه را انجام داد ، این بدان معناست که او فقط قبل از رفتن به جای دیگری ، با یک نگاه نگاه می کند. با این حال ، اگر او متوقف می شد ، این بدان معنا بود که چیزهای بیشتری در راه هستند.
پارک کرد. حتی 15 دقیقه بعد F50 دیگری ظاهر نشد ، این بار در رنگ سفید. من این ماشین خاص را قبلاً دیده ام ، اخیراً در دیدار سال نو هانیو. خیلی خوب بود که بعد از مدتها دوباره این دو را با هم دیدیم.
اما اگر دو F50 کافی نبود ، سومین اتومبیل وارد نمونه معمولی Rosso Corsa شد. این ژاپن است ، اما دارای چرخ های Speedline سفارشی نیز است.
با این سرعت امروز صبح را یک موفقیت می دانستم ، اما دایکوکو انجام نشد.
در حالی که حواس ما به سه هواپیمای F50 پرت شده بود ، یک هواپیمای F40 تنها که در پشت پنهان شده بود در حالی که از خانه خارج می شد تقریباً از کنار ما رد شد. اما جای نگرانی نیست ، زیرا بلافاصله پس از رفتن وی ، خدمه F50 همچنین یکی از دوستان خود را با هواپیمای F40 دیگر همراه کردند. این فقط یک جنون کامل بود.
سرانجام من با دیدن بسیاری از F50 ها و F40 ها گریه های آشکار را متوقف کردم و به بقیه قسمت پارک نگاه کردم. یک ملاقات لامبورگینی نیز با یک Huracan Spyder ، چند زن Countachs ، یک Murcielago SV و یک Murcielago کمی اصلاح شده با یک بال وجود داشت. چیزهای کاملاً استاندارد.
حوالی ظهر لامبوس رفت. خیلی زود فراری ها همین روند را دنبال کردند ، آنها احتمالاً در حال رسیدن به آخرین روز TAS بودند. سپس شگفتی های واقعی فرا رسید؛ حدود 25 ماشین بوزوزوکو آمدند و موتورهای خود را احیا کردند. من آنها را قبل از دیدن آنها شنیدم ، که با توجه به اینکه برخی از آنها بالهای چند طبقه و اگزوزهایی به اندازه آسمان خراش دارند ، کاملاً مشهور است.
مانند ون های "ونینگ" در ملاقات سال نو در دایکوکو ، این اتومبیل های بوزوزوکو به هر دلیلی بندرت بیرون می آیند ، بنابراین دیدن یکی از آنها غیر معمول است. دیدن این که تعداد زیادی به طور هم زمان در طول روز جمع می شوند چیزی است که قبلاً هرگز تجربه نکرده ام. این ماشین ها بندرت به توکیو می آیند ، بنابراین یک نگاه از نزدیک به یک نفر از این رو داشتن 20 امری خوب بود.
